Propagowanie i upowszechnienie wiedzy na temat izolacji natryskowej pozytywnie wpływa na stosowanie tego rozwiązania zgodnie z jego przeznaczeniem.

Praktyka powinna być zawsze poparta odpowiednim przygotowaniem teoretycznym, dlatego też warto poznać lub przypomnieć sobie podstawy i najważniejszą terminologię związaną z systemem ocieplania pianą poliuretanową. Merytoryczną wiedzą na ten temat podzielili się z nami eksperci marki Purios. 

Reakcja chemiczna w odpowiedniej temperaturze

Zgodnie z definicją, piana poliuretanowa PUR to chemoutwardzalny polimeryczny materiał, który do celów izolacyjnych spienia się substancjami o niskiej przewodności cieplnej. Powstały w ten sposób produkt posiada mocno usieciowaną strukturę o pożądanych parametrach izolacyjności termicznej. Pianka PUR to produkt uzyskiwany na skutek reakcji chemicznej izocyjanianu oraz mieszanki żywic (poliolu, katalizatora, środku powierzchniowo czynnego i poroforu), która zachodzi w określonej temperaturze i pod właściwym ciśnieniem.

Właściwy dobór mieszanki składników, którą wykorzystuje się do produkcji piany PUR, otrzymuje się z zachowaniem odpowiedniego związku pomiędzy lepkością, reaktywnością, możliwością aplikacji, a także właściwościami produktu finalnego. Jakiekolwiek zachwianie tych zależności może prowadzić do problemów z późniejszą aplikacją systemu. Odpowiednie parametry poszczególnych rodzajów pian poliuretanowych uzyskuje się dzięki właściwie dobranemu składowi izocyjanianu oraz mieszanek żywic. Ocieplanie pianką jest możliwe dzięki reakcji spieniania, która powoduje nawet kilkukrotny wzrost jej objętości, co z kolei pozwala na ścisłe wypełnienie wszystkich, nawet trudnodostępnych przestrzeni.

Najlepsza z najlepszych

Piana PUR cechuje się dużą odpornością na wiele rozpuszczalników organicznych, które są stosowane w budownictwie. Nie jest podatna na tzw. „efekt zanikania”, który jest typowy dla styropianu pod wpływem rozpuszczalników lakierniczych lub substancji ropopochodnych. Piana poliuretanowa nie ulega również filcowaniu pod wpływem wilgoci, czego nie można powiedzieć o wełnie mineralnej. PUR oferuje wyższy opór cieplny niż styropian, wełna mineralna, korek, płyta pilśniowa, drewno, gazobeton czy cegła. Piana nie nasiąka i nie jest higroskopijna, w przeciwieństwie do wełny mineralnej. Pianka nie obwiesza się wraz z upływem czasu, jak robi to wełna, a także nie utlenia się w podwyższonych temperaturach i nie jest łatwopalna, jak np. styropian – wylicza ekspert marki Purios.

Otwarte i zamknięte pęcherzyki

Obecnie na rynku dostępnych jest kilka rodzajów pian poliuretanowych, które różnią się od siebie przede wszystkim zawartością pęcherzyków powietrza w swojej objętości, trwałością, sztywnością oraz gęstością. Podstawowa klasyfikacja piany PUR, ze względu na jej budowę (zawartość pęcherzyków powietrza), to przede wszystkim dwa rodzaje produktu:

• piana poliuretanowa otwartokomórkowa (λ od 0,033) – w 80-90 proc. składa się z otwartych pęcherzyków (komórek), które gwarantują bardzo dobrą izolacyjność termiczną oraz wysoką sprężystość; ocieplanie pianką otwartokomórkową sprawdza się doskonale wewnątrz budynków, a sam produkt charakteryzuje się niskim współczynnikiem oporu dyfuzyjnego pary wodnej, dużą elastycznością oraz lekkością;
• piana poliuretanowa zamkniętokomórkowa (λ od 0,020) – jest to materiał, którego struktura w przeważającej większości składa się z mikroskopijnych zamkniętych pęcherzyków, co przekłada się na dobrą izolacyjność termiczną tego typu piany, jej dużą sztywność, wysoki opór dla przepływu pary wodnej i jednocześnie świetną odporność na działanie wody oraz wilgoci; piana zamkniętokomórkowa, oprócz klasycznego zastosowania w budownictwie, sprawdza się doskonale jako izolator wszelkich konstrukcji stalowych, chłodni, rurociągów oraz budynków inwentarskich.